Σαλαμίς

Αρχαία ελληνική πόλη της Κύπρου, στην ανατολική ακτή της, που ιδρύθηκε κατά την παράδοση από το γιο του Τελαμώνα Τεύκτρο. Αποικίστηκε από ελληνικά φύλα από τα τέλη της 2ης χιλιετίας και Έλληνες είναι συνήθως οι βασιλιάδες της του 6ου αι. π.Χ. που μας είναι γνωστοί: ο Ευέλθων, ο Σίρωμος, η Χερσίς, ο Γόργος, που διατέλεσε υποτελής των Περσών από το 499 ως το 498, και ο Ονήσιλος. Του 5ου αι. βασιλιάδες ήταν ο Νικόδημος, ο Λαχαρίδας, ο Ευάνθης και ο Αβδήμων. Η πόλη έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της υπό τον Ευαγόρα (410 π.Χ.), τον οποίο διαδέχτηκαν ο Νικοκλής (374-368 π.Χ.), ο Ευαγόρας Β’, ο Πνυταγόρας, ο Νικοκρέων (311-310). Κατόπιν διατέλεσε κάτω από την κυριαρχία των Πτολεμαίων της Αιγύπτου (κατά την οποία η Σ. ήταν έδρα των στρατηγών και πρωτεύουσα του νησιού), εκτός από μια περίοδο 12 ετών (306-294), κατά την οποία το νησί, ύστερα από μια νικηφόρα ναυμαχία του Δημήτριου του Πολιορκητή, είχε περιέλθει στον Αντίγονο το Μονόφθαλμο. Κάτω από τους Ρωμαίους η πρωτεύουσα του νησιού μεταφέρθηκε στην Πάφο, αλλά η Σ. παράμεινε πάντοτε σημαντική πόλη. Μετά έγινε έδρα μιας πλουσιότατης ιουδαϊκής αποικίας και κέντρο της ιουδαϊκής επανάστασης του 116-117 μ.Χ., κατά την οποία οι Έλληνες σφάχτηκαν και η πόλη καταστράφηκε. Το 332 και 342 μ.Χ. η Σ. γνώρισε νέες καταστροφές από σεισμούς. Ανοικοδομήθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, αλλά καταστράφηκε από τις αραβικές επιδρομές του 648 μ.Χ (Κύπρος). Βρίσκεται στην κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή. Τμήμα των επιβλητικών ερειπίων της αρχαίας κυπριακής πόλης Σαλαμίνας. Η πόλη έφτασε στη μεγαλύτερη ακμή της στα χρόνια του βασιλιά της Κόπρου Ευαγόρα. Η πόλη καταστράφηκε από τους Άραβες.